Inside the bento box

Shokugeki no Soma short fic

Yukihira Soma × Takumi Aldini

Warning! – อาจมีการเปิดเผยเนื้อหาของมังงะในตอนที่ 298 เป็นต้นไปเล็กน้อย (มั้ง)

---

What’s inside bento box?

Hamburg? Rice? Or you.

.

.

.

“มาแข่งกันอีกรอบ!”

การได้เห็นยูกิฮิระมีสีหน้าเจ็บใจบ้างถือว่าเป็นเรื่องน่าบันเทิงใจอย่างหนึ่งของทาคุมิ อัลดินี่ในการอยู่โรงเรียนโทสึกิ

บางครั้งทาคุมิก็นึกอยากจบสถิติการแข่งทำอาหารระหว่างเขากับยูกิฮิระ โซมะไว้ที่ชัยชนะของตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็รู้ว่าไม่มีทาง

“ได้สิ ยูกิฮิระ” ทาคุมิยกยิ้มอย่างเหนือกว่า “แต่ก่อนหน้านั้นขอมีดเมซซาลูน่าคืนมาด้วย”

แน่นอนว่ามีดเมซซาลูน่าสุดรักสุดหวงที่ทาคุมิฝากอีกฝ่ายไว้ตั้งแต่การแข่งทำอาหารฤดูใบไม้ร่วงครั้งนั้นก็ถูกหยิบมาเป็นข้อต่อรองในการแข่งโชคุเกคิในตอนนี้

และพวกเขาก็ผลัดกันแพ้ ผลัดกันชนะมาเรื่อยๆ จนบางครั้งทาคุมิก็เผลอคิดไปว่ามีดเมซซาลูน่าจะอยู่ที่ยูกิฮิระตลอดไปก็ไม่เสียหายอะไร

อย่างน้อยหมอนั่นก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร

“รอบนี้ไม่เอาเมซซาลูน่าแล้วนะ”

ยูกิฮิระที่มีสีหน้าเจ็บใจคนเมื่อกี้หายไปแล้วอย่างรวดเร็ว นี่ก็เป็นอีกข้อดีอีกอย่างหนึ่งที่ทาคุมิชื่นชมในตัวอีกฝ่าย

“แล้วอยากได้อะไรมาแลกเปลี่ยนล่ะ”

“อืมมมม” โซมะลากเสียงยาว กำลังใช้ความคิด

“ชักช้าชะมัด”

“เบนโตะ!” ยูกิฮิระเอากำปั้นทุบกับฝ่ามือด้วยท่าทางราวกับว่าสิ่งที่ตัวเองพูดออกมาเป็นอะไรที่ดูสร้างสรรค์ที่สุด

“หะ?”

“คนแพ้จะต้องทำข้าวกล่องให้กับคนที่ชนะไปเรื่อยๆ”

“เห้ย ไม่เอาล่ะ”

“นายกลัวไม่ชนะ?” ยูกิฮิระทำหน้าตาล้อเลียน ชวนให้อยากเอากระทะฟาดหัวสักทีแบบที่เอรินะเคยบอก

“ทำไมฉันจะต้องกลัว! แข่งพรุ่งนี้เลยมั้ยล่ะ”

แม้ว่าในใจทาคุมิจะรู้สึกหวั่นๆกับข้อเสนอของยูกิฮิระ แต่ด้วยนิสัยที่ไม่ชอบยอมแพ้ของเขากับเรื่องการทำอาหารแล้วล่ะก็ เขาจะไม่ยอมแพ้ใครเด็ดขาด

“มันต้องอย่างนี้สิ”

“นายได้ทำเบนโตะให้ฉันจนจบเทอมแน่ ยูกิฮิระ”

ยูกิฮิระยิ้ม

ดูมั่นอกมั่นใจในโชคุเกคิรอบนี้เหลือเกินนะ…

—–

แต่พอทาคุมิมาคิดดูดีๆแล้ว…

ถ้าเขาแพ้ แปลว่าจะได้ทำเบนโตะให้ยูกิฮิระเหรอ

แต่ถ้าเขาชนะก็จะได้กินเบนโตะฝีมือของยูกิฮิระ
แน่นอนว่าถึงทาคุมิจะชอบการทำอาหารก็จริง
แต่การได้เป็นคนกินมันต้องดีกว่าอยู่แล้ว

แต่ถ้าหมอนั่นจงใจแกล้งทำอะไรแย่ๆมาให้กินล่ะ
แล้วเขาก็ไม่อยากแพ้การแข่งทำอาหาร–

“พี่!”

“เห้ย! เรียกซะเสียงดังเชียว”

“ก็เรียกตั้งหลายทีแล้วไม่ได้ยินนี่” อิซามิ อัลดินี่ น้องชายคนเดียวของทาคุมิหอบถุงผักผลไม้จากซุปเปอร์เข้ามาในห้อง

“ซื้ออะไรมาเยอะแยะ” ทาคุมิรีบเปลี่ยนเรื่อง

“จะมาลองทำเมนูใหม่น่ะ” อิซามิวางของลงบนเคาน์เตอร์ น้องชายของเขาดูผอมลงตั้งแต่ช่วงเปิดเทอม เพราะแข่งโชคุเกคิมากเกินไป เลยทำให้น้ำหนักลดและกลายเป็นเด็กหนุ่มที่หน้าตาดีคนหนึ่งในโรงเรียนเลยทีเดียว

“ว่าแต่พี่เถอะ พรุ่งนี้แข่งโชคุเกคิกับยูกิฮิระอีกแล้ว คิดเมนูออกรึยังล่ะ”

ทาคุมิถอนหายใจ ด้วยความที่รางวัลเป็นเบนโตะ พวกเขาเลยกำหนดให้ธีมการแข่งขันเองก็เป็นเบนโตะด้วย

“ยังเลย”

“ธีมนี้ยูกิฮิระที่เป็นคนญี่ปุ่นน่าจะได้เปรียบนะ” อิซามิเปรย ทำเอาทาคุมิถึงกับหันไปถลึงตาใส่น้องชายตัวเอง

“ทำไมคนอิตาลีจะทำเบนโตะไม่ได้” ทาคุมิเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงไปที่ครัว “ตอนแข่งทำอาหารช่วงฤดูใบไม้ผลิ อลิสยังทำได้เลย”

“แต่ตอนนั้นเธอก็แข่งกับยูกิฮิระนี่”

“แล้วมันยังไง” ทาคุมิตรวจสอบวัตถุดิบที่มีอยู่ในตู้เย็น ท่าทางคงมีไอเดียการทำอาหารอะไรเข้ามาในหัวแล้ว

“ยูกิฮิระชนะไงล่ะ เผื่อพี่ลืม” อิซามิยังไม่หยุดพูด “หมอนั่นเคยแข่งธีมนี้มาแล้ว ยังไงก็มีโอกาสชนะสูงนะ”

“ใครจะสน เรื่องตอนนั้นก็ส่วนตอนนั้นสิ”

“แล้วคราวนี้พนันอะไรไว้ล่ะ”

“เบนโตะ คนแพ้ต้องทำเบนโตะน่ะ”

อิชามิเลิกคิ้ว “ใครเสนอไอเดียนี้น่ะ”

“ยูกิฮิระน่ะสิ”

อิซามิลอบขำในใจ
“เขาอาจจะอยากให้พี่ทำเบนโตะให้เขากินก็ได้นะ”

“หะ?”

ถ้าเป็นเรื่องอื่นนอกจากเรื่องทำอาหารแล้ว อิซามิมั่นใจว่าพี่ชายของเขาไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอก

——

ตอนนี้ทาคุมิอยากเขวี้ยงอะไรสักอย่างใส่หน้ายูกิฮิระมากๆ แน่นอนว่าจะเป็นเพราะสาเหตุอะไรไปไม่ได้ นอกจากการแข่งโชคุเกคิในธีม ‘เบนโตะ’

แล้วผลก็คือทาคุมิแพ้ยังไงล่ะ

ยูกิฮิระถึงได้มาทำหน้าทำตากวนประสาทอยู่ตรงสเตชั่นทำอาหารของเขาแบบนี้ยังไงล่ะ

“เอ พรุ่งนี้จะกินอะไรดีน้า~”

“หนวกหูน่า ฉันทำอะไรใส่เบนโตะมา นายก็กินๆไปเถอะ”

“เอ๋~ แต่อยากกินแซลมอนอ่ะ”

“เงียบไปเลย ฉันพอใจทำอะไรให้ก็กินๆเข้าไปซะ” ทาคุมิถลึงตาใส่อีกฝ่าย ยูกิฮิระเวลาแบบนี้น่าโมโหที่สุดจริงๆน่ะแหละ

“เอาน่า เดี๋ยวค่อยมาแข่งกันใหม่ก็ได้นี่” ยูกิฮิระสบตากับเขาพร้อมรอยยิ้มที่ดูยังไงก็น่าหมั่นไส้มากกว่าดูร่าเริง

“งั้นก็มาแข่งใหม่ตอนนี้เลย”

“ไม่ล่ะ วันนี้ฉันเหนื่อยแล้ว”

“ก็นายพูดเองว่าเดี๋ยวมาแข่งกันใหม่”

“แต่ถ้านายยังไม่ได้ทำเบนโตะให้ฉัน โชคุเกคิครั้งนี้ก็ไม่มีความหมายน่ะสิ” ยูกิฮิระยิ้มกริ่มเหมือนรู้ทัน

“น่า แค่สามวันโอเคมั้ย ทาคุมิ”

ทาคุมิพ่นลมหายใจ “ก็ได้ สามวันก็สามวัน”

“ดีมาก! ฉันจะล้างท้องรอไว้ได้เลย”

ทาคุมิทำหน้าบูดหน้าบึ้ง ในใจครุ่นคิดแค่ว่าพรุ่งนี้จะทำเบนโตะอะไรให้อีกฝ่าย

ไม่ทันสังเกตเลยว่าข้อเสนอโชคุเกคิของยูกิฮิระ โซมะนั้นมีอะไรไม่ชอบมาพากลอยู่
.

.

.

—– To be continued (?) —–

Talk

อ่า ไหนๆก็ไหนๆแล้วลองลงบล็อกใหม่มันซะเลย

เพิ่งกลับไปอ่านโซมะช่วงตอน 297 มา เห็นว่าทาคุมิออกก็เลยดีใจ แต่ไม่คิดว่าจะมาพร้อมโซมะ แงงง

แต่ทาคุมิเดี๋ยวนี้ดูไม่ค่อยโวยวายใส่โซมะแล้ว แต่ชอบจิกกัดแทน ดีใจที่อาจารย์ยังไม่ทอดทิ้งน้องนะคะ555

ไม่รู้จะมีตอนต่อรึเปล่านะ แฮะๆ

See ya